135 trupa palestinezë nxirren nga rrënojat në Gaza pas ndalimit të luftimeve

Në Rripin e Gazës, ekipet e shpëtimit kanë arritur të nxjerrin trupat e 135 palestinezëve nga rrënojat, pasi ndalimi i luftimeve të urdhëruar nga armëpushimi i ka lejuar të hyjnë në zonat e shkatërruara pas më shumë se dy vjetësh lufte shkatërrimtare izraelite.

Sipas agjencisë palestineze Wafa, trupat u gjetën të shtunën në disa pjesë të Gazës. Vetëm në qytetin e Gazës, 43 trupa u dërguan në spitalin “al-Shifa” dhe 60 të tjerë në “al-Ahli Arab Hospital”, ndërsa pjesa tjetër u transportua në spitale në Nuseirat, Deir el-Balah dhe Khan Younis.

Ndërkohë, zyrtarë mjekësorë konfirmuan se të paktën 19 persona të tjerë u vranë në sulme ajrore izraelite të premten, ndërsa një tjetër humbi jetën nga plagët e marra më herët. Në një sulm në jug të qytetit të Gazës, 16 anëtarë të familjes Ghaboun u vranë kur shtëpia e tyre u godit gjatë orëve të para të mëngjesit.

Ende nuk është e qartë nëse disa nga këto sulme kanë ndodhur pas hyrjes në fuqi të armëpushimit në mesditë sipas orës lokale.

Kthimi në rrënoja

Pas tërheqjes së forcave izraelite nga disa pjesë të enklavës së shkatërruar dhe rihapjes së rrugës bregdetare al-Rashid, dhjetëra mijëra palestinezë të zhvendosur kanë nisur udhëtimin e dhimbshëm drejt shtëpive të tyre të rrënuara.

Gazetari i Al Jazeera-s, Tareq Abu Azzoum, raportoi nga Nuseirat se “fëmijë, gra, të moshuar, makina, furgonë dhe karroca me gomarë të mbushura me orendi” po ktheheshin drejt qytetit të Gazës. “Familjet po i çmontojnë tendat e tyre për t’i ngritur përsëri mbi rrënojat e shtëpive të shkatërruara,” tha ai.

Sipas gazetarit Moath Kahlout nga Deir el-Balah, “në Gazë nuk ka mbetur pothuajse asgjë – as ujë të pastër, as energji elektrike, as infrastrukturë funksionale. Familjet po kthehen me atë pak që kanë, drejt një të panjohure të plotë.”

Qëndresa dhe shpresa

Pavarësisht dhimbjes dhe humbjeve të mëdha, shumë palestinezë kanë vendosur të kthehen.

Naim Irheem, duke e ngarkuar tendën e tij të improvizuar në makinë, tha për Al Jazeera:

“Po kthehem në qytetin e Gazës edhe pse nuk ka kushte për jetë atje – nuk ka ujë, as infrastrukturë. Djali im është vrarë, vajzat e mia janë plagosur, por ne duhet të kthehemi. Do të jetojmë në çadër, sido që të jetë.”

Edhe Aisha Shamakh, një tjetër e mbijetuar, tha:

“Duam të shohim shtëpitë tona që u shkatërruan në fillim të luftës. Katet kanë rënë mbi fëmijët tanë, por ndjej gëzim të papërshkrueshëm për këtë armëpushim.”

Jeta mes humbjes

Në qytetin e Gazës, gazetari Ibrahim al-Khalil përshkroi “fytyra të lodhura, të përziera me pikëllim dhe gëzim”.

“Shumë njerëz nuk e dinë nëse shtëpitë e tyre ekzistojnë ende apo janë rrafshuar, por megjithatë kthehen, duke u mbajtur fort pas shpresës,” raportoi ai.

Ahmed Abu Shanab, i cili u kthye në veri, tha:

“Vuajtëm shumë. Nuk kishim vend për të fjetur, nuk kishim as frymë.”

Ndërsa Maryam Abu Jabal shtoi:

“U kthyem drejt të panjohurës. Nuk e dimë nëse shtëpitë tona ekzistojnë. Shpresojmë te Zoti që të jenë ende aty.”

Mohammed Sharaf, që u kthye në lagjen e shkatërruar Sheikh Radwan, tha:

“Gjithçka ka ndryshuar. Jemi kthyer në një katastrofë që nuk mund ta kuptojmë. Mendonim se do të ishim larg për pak ditë, por tani nuk kemi gjetur asgjë.”

Pavarësisht vdekjes, dhimbjes dhe rrënimit, vullneti për t’u kthyer mbetet simbol i qëndresës së popullit palestinez – një kujtesë se, edhe pas një lufte shkatërrimtare, ata refuzojnë të zhduken apo të dëbohen nga toka e tyre.